روشهای مختلفی برای تست دستگاه های یوپی‌اس وجود دارد که البته هرکدام هدف خاص خود را دارند. در این مقاله آزمایش Burn-in معرفی خواهد شد.

معمولا در کارخانه های بزرگ، از جمله کارخانه های اتومبیل‌سازی، محصول قبل از خروج از کارخانه در شرایط تنش مورد آزمایش قرار می گیرد تا از کارکرد صحیح آن اطمینان کامل حاصل شده و ایرادات احتمالی آن مشخص شوند. به این آزمایش اصطلاحا تست عملی یا Burn-in گفته می‌شود. در تست عملی، دستگاه برای بازۀ زمانی مشخصی تحت شدیدترین شرایط آزمایش می‌شود تا اگر نقطۀ شکسته یا ضعیفی وجود داشته باشد مشخص و برطرف گردد. در اکثر مواقع این آزمایش قبل از سرهم کردن قطعۀ اصلی با دیگر قطعات انجام می‌شود. بالطبع در نتیجۀ فرایند Burn-in طول عمر دستگاه هم کاهش می‌یابد اما اگر درست و در مدت زمان و تنش کافی انجام شود، پس از اتمام آزمایش می‌توان مطمئن بود که فعلا دستگاه ایراد دیگری نخواهد داشت.

آزمایش Burn-in در اجزای الکترونیکی در دما و ولتاژ مشخص انجام می‌شود. در مورد یوپی‌اس، دستگاه بسته به ویژگی‌هایی که باید داشته باشد در مدت زمانی مشخص، معمولا 8 الی 24 ساعت، تحت توان و حرارت مشخصی به کار انداخته می‌شود تا از قابلیت بک‌آپ آن اطمینان حاصل شود. یعنی به بیان دیگر، حداکثر باری که انتظار می‌رود یوپی‌اس بتواند پیشیبانی کند به آن وصل می‌شود تا توانایی آن در پشتیبانی بار در مدت زمان مورد انتظار بررسی شود.

برای دیدن ویدئویی از تست عملی یوپی‌اس اینجا را کلیک کنید.